ΑΠΟ ΤΟ ΡΟΥΜΑΝΙΚΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

Ο Μητροπολίτης Μολδαβίας και Σουτσεάβας Ιάκωβος, από το μοναστήρι Πούτινα, που έζησε από το 1719 - 1778, εφρόντιζε ιδιαιτέρως δια την μετάδοση του λόγου του Θεού εις το ποίμνιό του: Έτσι δια τους πιστούς των χωριών ετύπωσε ακλεκτά βιβλία περί προσευχής, περί χριστιανικής διδασκαλίας, τα οποία διεμοίραζε δωρεάν σε ιερείς και ηγουμένους. Ενώ για τα αγαπητά του παιδιά - τους μαθητάς - ετύπωσε το πρώτο Αλφαβητάριο, που περιελάμβανε τις προσευχές, τις εντολές και τα μυστήρια της Εκκλησίας και ίδρυσε σχολεία στους γειτονικούς χώρους των Εκκλησιών, των χωριών και των πόλεων. Παράλληλα διώρισε ευσεβείς διδασκάλους και ιερείς, που εδίδασκαν τους μαθητάς την Γραφή, την ανάγνωση, τα θρησκευτικά και συμβούλευε τους γονείς να στέλνουν τα παιδιά των στα σχολεία.

Ως αληθινός ποιμήν της ποίμνης του Χριστού, εφρόντιζε τόσο για την σωτηρία και τον φωτισμό του λαού, όσο και για την ανακούφιση από τους πόνους και τα βάσανα των ομοεθνών του. Έτοιμος να θυσιαστεί για την αγάπη του Χριστού, για το καλό της Εκκλησίας, για την ωφέλεια των χριστιανών και για την τιμή των.

Τους γονείς τους συμβούλευε να ανατρέφουν τα παιδιά των με φόβο Θεού, λέγοντας:

-Εσείς που είστε αληθινοί χριστιανοί και δίνετε το πατρογονικό σας όνομα στα μικρά παιδιά σας, πρέπει να έχετε μεγάλη φροντίδα για την μόρφωσή τους, ώστε να μην στερούνται από πνευματική τροφή και την κατά Χριστόν νουθεσία, τα οποία είστε υποχρεωμένοι εσείς πρώτα να τα διδάξετε.

Έλεγε πάλι:

-Τα διδακτικά βιβλία μοιάζουν με τα ευωδιαστά λουλούδια, τα οποία με την μυρωδιά της διδασκαλίας θεραπεύουν όλες τις σωματικές πληγές, ενώ, αυτός που δεν θέλει να μορφωθεί, μοιάζει με το ξερό δένδρο. Και όπως ο ήλιος θερμαίνει και ζωογονεί όλη την βλάστηση της γης, έτσι και η μελέτη των βιβλίων παρέχει στον άνθρωπο την δυνατότητα για όλες τις γνώσεις.

Έλεγε πάλι:

-Βλέπετε, γονείς, τι βλάβη και ζημιά προξενείτε στα παιδιά σας που τα αφήνετε απαίδευτα! Γι' αυτό σας συμβουλεύω να καλλιεργήσετε στις ψυχές σας τις πνευματικές αρετές που πηγάζουν από την αγία διδασκαλία, και να παραδώσετε τα παιδιά σας να μάθουν τα ιερά Γράμματα, όπως κάνουν μερικοί πατέρες και κηδεμόνες για την ωφέλεια των παιδιών τους. Εφαρμόζοντας τις συμβουλές και τις διδαχές μας, θα έχετε ελπίδα και θα είστε ευτυχισμένοι για τα παιδιά σας, διότι θα γίνουν σοφοί κατά Θεό και θα σας μνημονεύουν πάντοτε.

(Ρουμανικό Γεροντικό, Ιερομ. Ιωαννικίου Μπάλαν, Θεσ/νίκη 1985)

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ΤΗΣ ΤΣΕΡΝΙΚΑΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

Ὁ ἅγ. Καλλίνικος τῆς Τσερνίκας.

Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου πού βρίσκεται πάνω ἀπό τήν λάρνακα τῶν Λειψάνων του, στό Καθολικό τῆς Μονῆς Τσερνίκας, στό Βουκουρέστι.

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Ὁ ἅγ. Καλλίνικος τῆς Τσερνίκας εἶναι μία τῶν σπουδαιοτέρων μορφῶν τῆς Ρουμανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μέ τήν πολύπλευρη προσωπικότητά του — στήν ὁποία συνυπάρχουν ἡ ὁσιακή ζωή τοῦ κοινοβιάτη Μοναχοῦ, ἡ ἐμπνευσμένη ἐκκλησιαστική διακονία τοῦ Καθηγουμένου καί τοῦ Ἐπισκόπου, ὁ ἔνθεος ζῆλος γενικῶς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐργάτου καί τά Ἁγιοπνευματικά χαρίσματα τῆς προοράσεως καί τῶν ἱαμάτων — κατέχει ἰδιαίτερη θέση στήν σεπτή χορεία τῶν Ρουμάνων Ἁγίων.
Ὁ εὐλογημένος αὐτός ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐξαιρετικά κοντινός πρός τήν ἐποχή μας. Ἔζησε τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 στίς Παραδουνάβιες Ἡγεμονίες — τῆς ὁποίας, μάλιστα, ἔγραψε καί Χρονικό — καί ὅταν κοιμήθηκε (τό 1868), ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διήνυε τίς πρώτες δεκαετίες τοῦ Αὐτοκεφάλου της.
Ὁ ἅγ. Καλλίνικος — ὅπως, ἄλλωστε, τό σύνολο σχεδόν τῶν Ἁγίων τῶν ἐκτός Ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας ὁμοδόξων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν — εἶναι ἄγνωστος «ἐν πολλοῖς» στούς ἑλληνόφωνους Ὀρθοδόξους. Κι ὅμως ὁ κουρασμένος ὁδοιπόρος τῆς ἐποχῆς μας — τῆς ἐποχῆς τοῦ ἄγχους καί τῆς διαβολικῆς ταραχῆς, τῆς ἀνησυχίας καί τῆς ἀνασφάλειας, τῆς ἀποστασίας ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί τίς ἠθικές ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου — μπορεῖ νά διδαχθεῖ πολλά ἀπό τήν «ἐν Χριστῷ» ζωή τοῦ ἁγ. Καλλινίκου, γιά τό πῶς ἐκεῖνος βρῆκε τόν δρόμο τῆς προσωπικῆς του σωτηρίας καί γιά τό πῶς ἐργάσθηκε γιά τήν σωτηρία του καί τήν μητέρα του Ἐκκλησία, σέ μία ἐποχή ταραγμένη καί ρευστή, ὅπως ἐκείνη τοῦ 19ου αἰ. στήν Τουρκοκρατούμενη Ρουμανία.
Ἡ πρώτη ἐπαφή τοῦ γράφοντος μέ τόν ἅγ. Καλλίνικο ἔγινε μέσῳ τοῦ σχετικοῦ δημοσιεύματος στό ἔργο Ρουμάνου Ἱερομονάχου Ἰωαννικίου Μπάλαν «Ρουμανικό Γεροντικό» (μετάφρασις Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ἔκδοσις ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ, Θεσσαλονίκη 1985, σελ. 255 — 279) καί τοῦ ἀντιστοίχου τοῦ μ. Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτη στό «Ὁδοιπορικό τῆς Ὀρθοδόξου Ρουμανικῆς Ἐκκλησίας» (ἔκδοσις ΑΘΩΣ, σελ. 135 — 141).
Τόν Ἰανουάριο τοῦ 1990, ὁ Βίος τοῦ ἁγ. Καλλινίκου παρουσιάσθηκε ἀπό τόν γράφοντα σέ ἑσπερινή ἐκδήλωση στό Πνευματικό Κέντρο ἁγ. Γεωργίου Περιστερίου, παρουσίᾳ Ἀρχιερέων, Κληρικῶν καί δεκάδων εὐσεβῶν ἁγιοφίλων. Ἡ παρουσίαση ἐκείνη συνοδεύθηκε ἀπό προβολή διαφανειῶν, σχετικῶν μέ τόν παρουσιαζόμενο Ἅγιο καί τήν Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας.
Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1992 ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἀξίωσε τόν γράφοντα νά ἐπισκεφθεῖ γιά πρώτη φορά τήν Ρουμανία. Κύριος τόπος προσκυνήματος τότε ὑπῆρξε ἡ Μητρόπολις τοῦ Ρουμανικοῦ Μοναχισμοῦ, ἡ ἱστορική Μονή Νεάμτς στήν Μολδαβία, ὅπου τά χαριτόβρυτα Λείψανα τοῦ «Πατρός τῆς Σλαβωνικῆς Φιλοκαλίας» ὅσ. Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ. (Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή ἔγινε ἐπίσκεψη καί στίς Μονές Μεταμ. Σωτῆρος Σλατιοάρας, Ζωοδόχου Πηγῆς Μπρατατσέλ καί Ἁγίας Τριάδος Κούκουβα).

Ἕνας νέος Ἅγιος τῆς Ὀρθοδοξίας-Ἅγ.Γεώργιος ὁ Προσκυνητής

1 Απριλίου 2018

 Στις 25 Μαρτίου 2018 έγινε από το Πατριαρχείο Ρουμανίας η επίσημη αγιοκατάταξη του Γέρο- Γεωργίου Λαζάρ (Άγ.Γεώργιος ο Προσκυνητής)

 (1846-1916)

Α) Η ζωή του

Ο πιστός λαϊκός χριστιανός Γεώργιος Λαζάρ είναι το πρότυπο του αληθινού ρουμάνου προσκυνητού. Η ενάρετη γενικά ζωή του τον αναδεικνύει ένα μοναδικό φαινόμενο στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας μας κατά την τελευταία αυτή εκατονταετηρίδα.

Ο γέρο-Γεώργιος Λαζάρ, όπως λέγεται μέχρι σήμερα, γεννήθηκε στην κοινότητα Σουγκάγκ της επαρχίας Άλμπα το έτος 1846. Όταν ήταν 24 ετών, οι γονείς του τον ενύμφευσαν και τον άφησαν κληρονόμο της περιουσίας των. Και έζησε με την γυναίκα του περίπου 20 χρόνια, αφού ευλογήθηκε από τον Θεό με πέντε παιδιά. Ζούσε αγία χριστιανική ζωή, με ευσυνειδησία στην εργασία, με προσευχή, με νηστεία και ελεημοσύνη. Η ενασχόλησή του ήταν η απόκτηση των αρετών.

Το έτος 1884 μετέβη να προσκυνήση τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου και παρέμεινε στα μοναστήρια της ερήμου του Ιορδάνου και του Σινά επί ένα χρόνο. Ύστερα ασκήθηκε επί ενάμισυ χρόνο στον Άθωνα και επέστρεψε στην πατρίδα του. Ακόμη έζησε πολλά χρόνια με την οικογένειά του και τακτοποίησε τα παιδιά του, ενώ το έτος 1890 ανεχώρησε ως προσκυνητής για τα μοναστήρια της Μολδαβίας.

Αφού προσκύνησε όλους τους ιερούς Τόπους, εγκαταστάθηκε οριστικά στην πόλη Πιάτρα Νεάμτς της περιοχής Νεάμτς. Εκεί κατοίκησε ο γέρο-Γεώργιος Λαζάρ σαν ένας αληθινός ερημίτης στο κωδωνοστάσιο του Αγίου Στεφάνου, που είναι στο μέσο της πόλεως, επί 26 χρόνια δηλ. μέχρι την μακαρία κοίμησή του. Εκεί περνούσε μόνος του με νηστεία και προσευχή, αψηφώντας τις διάφορες καιρικές συνθήκες.

Το κωδωνοστάσιο του Ι.Ν.Αγ.Στεφάνου όπου έζησε για 26 χρόνια ο Άγ.Γεώργιος ο Προσκυνητής

 

Έτσι λοιπόν, δοξάζοντας με ευγνωμοσύνη τον Θεό, προεγνώρισε τον θάνατό του και ετελειώθη εν ειρήνη στο κελλί του,στις 15 Αυγούστου 1916, και ετάφη στο Κοιμητήρι της πόλεως. Το καλοκαίρι του 1934 τα λείψανά του τοποθετήθηκαν στο προαύλιο του μοναστηριού Βαρατέκ.

Β) Έργα και λόγοι διδασκαλίας

1) Ο πιστός χριστιανός Γεώργιος Λαζάρ ήταν στην ζωή του ένας άνθρωπος προσευχής. Πάρα πολύ συχνά διάβαζε το Ψαλτήρι. Από τη μικρή του ηλικία το έφερνε πάντα μαζί του και μιμούμενος την ζωή των πατέρων της ερήμου διάβαζε πάντοτε τους ψαλμούς, μέχρι που τους έλεγε όλους από στήθους.

2) Επιθυμώντας πολύ να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου, την άνοιξη του 1884 έβαλε το Ευαγγέλιο και το ψαλτήρι στο ντορβά του, τακτοποίησε τις δουλειές του σπιτιού του, πήρε το ραβδί του στο χέρι και ανεχώρησε για τα Ιεροσόλυμα. Μέχρι την Κωνστάντζα πήγε με τα πόδια και ύστερα με το πλοίο, ψιθυρίζοντας ακατάπαυστα τους ψαλμούς του Δαβίδ. Τέλος, όταν έφθασε στον Πανάγιο Τάφο, προσευχήθηκε με τόση πίστη και δάκρυα, ώστε επροκάλεσε τον θαυμασμό στους πάντας. Και παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα 40 ημέρες.

3) Έλεγαν αργότερα οι μαθηταί του, ότι φλογιζόμενος από τον πόθο να γνωρίση την άσκηση των μοναχών του Ιορδάνου, πήγε να προσκυνήση όλα τα μοναστήρια της ερήμου της Ιουδαίας και της κοιλάδος του Ιορδάνου. Πρωτύτερα μετέβη με πολλούς προσκυνητάς σ’ ένα φημισμένο ησυχαστή, που αγωνιζόταν στη σπηλιά του αγίου Ξενοφώντος. Ο ησυχαστής τότε έδινε τροφή σ’ ένα λιοντάρι στην είσοδο της σπηλιάς. Κατόπιν, αφήνοντας ελεύθερο για την έρημο το λιοντάρι, εφώναξε με τ’ όνομά του τον γέρο-Γεώργιο, λέγοντάς του:

Ὁ Ἀμνός ἔγινε κρέας καί ἔτρεχε τό Ἅγιο Αἷμα ἀπό τό Δισκάριο

 Όταν ο δόκιμος μ. Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα π. Κλεόπας, υπηρετούσε ως δεύτερος διακονητής στην εκκλησία της Μονής, ήταν αυτόπτης μάρτυρας μερικών θαυμάτων που συνέβησαν την ώρα της Θείας Λειτουργίας, στην εκκλησία της Σκήτης Συχαστρία. Ιδού τι μας διηγήθηκε:
Να βλέπατε τι έπαθα μ’ έναν ενάρετο Ιερέα, τον π. Καλλίστρατο Μπόμπου. Ως πνευματικός πέρασε κάποτε από μία μοναχή, ασκήτρια σε σπηλιά του δάσους. Τότε στα δάση ασκήτευαν περί τους 550 μοναχούς και μοναχές. Αυτή η μοναχή είπε στον π. Καλλίστρατο: «Σε σας δεν κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα, διότι ακολουθήσατε το νέο ημερολόγιο»! Από τότε ο πατήρ Καλλίστρατος ζούσε με πολλή αμφιβολία. […]

Κάποτε ο πατήρ Καλλίστρατος τελούσε τη Θεία Λειτουργία και, όταν επικαλέσθηκε το Άγιο Πνεύμα να κατέλθει, με έκπληξή του είδε ότι ο Αμνός έγινε κρέας και έτρεχε το Άγιο Αίμα από το Δισκάριο και το Αντιμήνσιο. Όταν παρετήρησε μέσα στο Άγιο Ποτήριο, είδε ανθρώπινο Αίμα. Τότε με κάλεσε και μου είπε:
– Αδελφέ Κωνσταντίνε, έλα εδώ κοντά! Τι βλέπεις;
– Πω, πω, πάτερ Καλλίστρατε! Η Θεία Κοινωνία έγινε κρέας και αίμα!
Τότε έστειλα να ειδοποιήσουν γρήγορα τον Ηγούμενο. Όταν ήρθε ο στάρετς, έβαλε μοναχούς να διαβάζουν το Ψαλτήριο στον χορό και είπε:

– Έε, πάτερ Καλλίστρατε! πιστεύεις τώρα ότι έρχεται το Άγιο Πνεύμα και μεταβάλλει τα Δώρα ή όχι;
– Συγχώρησέ με, πάτερ! Κι έπεσε στα γόνατά του κλαίγοντας.
– Πρόσεχε! Κατήλθε το Άγιο Πνεύμα. Μετεβλήθη το Σώμα του Χριστού σε κρέας! Μετεβλήθη το νερό και κρασί σε Τίμιο Αίμα Του! Γιατί πλέον αμφιβάλλεις, πάτερ;
– Πιστεύω, Γέροντα. Σε παρακαλώ συγχώρησέ με!
– Πιάσε σφιχτά τα Τίμια Δώρα!
Κατόπιν μ’ ένα σκαρπέλο άνοιξε μια οπή στη βάση της Αγίας Τράπεζας, διότι συμβολίζει τον Τάφο του Κυρίου μας και έθαψε εκεί τα Άγια Μυστήρια, όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες μας. Το Άγιο Ποτήρι το αγίασε εκ νέου και το έπλυνε μαζί με το Αντιμήνσιο στο χωνευτήρι. Στάθηκα εκεί μέχρι να τελειώσει όλο το ψαλτήρι. Κατόπιν άρχισα πάλι τη Θεία Λειτουργία, συνεχίζοντας από την Προσκομιδή: «Εις των στρατιωτών λόγχη την πλευράν αυτού ένυξε…». Έτσι τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία και δεν επαναλήφθηκε πάλι αυτό το θαύμα.
Τώρα πιστεύεις; τον ρώτησε πάλι ο στάρετς. Πιστεύω, πάτερ! Μετά ο πατήρ Ιωαννίκιος τον επετίμησε με αποχή από τη Θεία Λειτουργία 40 ημέρες, λέγοντάς του:
– Σου έλεγα να πιστεύεις ακράδαντα, αλλά εσύ πήγαινες στις ερημίτισσες του δάσους να διδαχθείς γιά το ημερολόγιο!
Από το βιβλίο “Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων” των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.Πηγή
https://paraklisi.blogspot.gr/2018/04/blog-post_974.html

Ο γέροντας Γελάσιος ο αγιορείτης

Μια ακομη μεγαλη 

ασκητικη μορφη του Αγιου Ορους ηταν και ο γεροντας Γελασιος.Η τροφη του ηταν 11 ελιες με ενα παξιμαδι το πρωι και το ιδιο και το απογευμα ενω κοιμοταν κρεμωντας στις μασχαλες του ενα σχοινι απο το ταβανι.Τις μετανοιες του τις εκανε χτυπωντας το κεφαλι του στο πατωμα και σε ερωτηση απο τον ηγουμενο του γιατι το κανε αυτο ελεγε οτι επειδη ηταν πολυ αμαρτωλος και η φωνη του για να παρακαλεσει τον Θεο δεν εφτανε ουτε μεχρι το λαρυγγι του χτυπαγε το κεφαλι στο πατωμα μηπως και τον ακουσει.
Την Παναγια μας την ειδε 8 φορες συνολικα στο Αγιο Ορος.Μια φορα ειδε σε μια μεγαλη πεδιαδα νεους με κλαδια να φωναζουν "Ερχεται η βασσιλισα μας,ερχεται η βασσιλισα μας" και κατοπιν βλεπει μια χρυση αμαξα και μια γυναικα με χρυσο πεπλο να πλησιαζει και να τον παιρνει μαζι της αρχιζωντας να ανεβαινουν στον ουρανο.Μπαινοντας στον Παραδεισο φτανουν σε ενα χρυσο θρονο οπου η Παναγια προσκυνησε τον Χριστο και Αυτος το ιδιο.Γυρνωντας οπως περιγραφε ο γεροντας ο Ιησους την ρωτα "Τι θελει αυτος μαζι σου;" και εκεινη του αποκρινεται "Αυτος ειναι δικος μου".
Μια αλλη φορα ειδε 2 γυναικες στο ιερο να βγαινουν και να μοιραζουν προσφορο σε διαφορους μοναχους,οχι σε ολους.Στον γεροντα εδωσαν και αυτος ρωτησε τον ηγουμενο του "Μα καλα υπαρχουν γυναικες στο Αγιο Ορος ;".Τοτε ηταν μολις 3 μηνες μοναχος.Και του απαντα ο ηγουμενος "Μα καλα παιδι μου εμεις τοσα χρονια ασκητες και συ σε τοσο λιγο καιρο ειδες την Παναγια μας ;"
Πολλα και αναριθμητα τα θαυματα που του συνεβησαν οπως και οταν ηρθε καποτε ενας νεος, οραμα στον υπνο του και μετραγε "85,86,87,87,87".Παραξενευτηκε γιατι ελεγε το 87 τοσες φορες.Ηταν το 1985.Νομιζε οτι θα φυγει σε 87 ωρες αλλα τελικα εφυγε το 1987.
Τελος αναφερω και ενα θαυμα με εναν γατο που ειχε στον αρσανα οταν βρισκοταν και που ενω καθε μερα τον ταιζε με ψαρια μια μερα δεν πλησιαζε.Κατεβαινει απο το καικι και κατευθηνθηκε στο κελι.Τοτε αγριεψε ο γατος και αμεσως καταλαβε οτι κατι κακο συνεβαινε.Κοιταξε απο το παραθυρο και ειδε ενα φιδι που ηταν πισω απο την πορτα και αισθανθηκε ευγνωμοσυνη για τον γατο του.Εκτοτε ειχε περι τις 80 γάτες κοντα του απο ευγνωμοσυνη και μονο.
Πηγή: www.imlemesou.org

Χριστάδελφοι

"Χριστάδελφοι"

Η κίνηση ιδρύθηκε από τον Άγγλο γιατρό John Thomas (1805-1871), ο οποίος μετανάστευσε το 1844 στις ΗΠΑ και εντάχθηκε στους «Μαθητές του Χριστού». Όμως τελικά αποσχίσθηκε και ίδρυσε δική του κοινότητα. Η ομάδα αυτή ονομάζεται «Εκκλησία Αδελφών εν Χριστώ», «Αδελφοί εν Χριστώ» ή «Χριστάδελφοι».

Σήμερα βρίσκουμε κοινότητες στην Αγγλία, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Στην Ελλάδα υπάρχει «Όμιλος εν Χριστώ Αδελφών» στα Βάγια Θηβών, με «πρόεδρο» τον «χριστάδελφο» Περικλή Τσέλο και μικρός αριθμός οπαδών στην με υπεύθυνο τον Άγγλo Jerry Bouvden. Όμιλος Ελλήνων οπαδών υπάρχει ακόμη και στην Αυστραλία, με κήρυκα τον Λευτέρη Αθανασιάδη. Το κέντρο της οργάνωσης βρίσκεται στην Αγγλία

Διδασκαλία

Η κίνηση διακηρύσσει τη θεοπνευστία της Γραφής «με τις λέξεις γραμμένες στις σελίδες της, είναι τα λόγια του Θεού» (Εισαγωγή 8). Η μελέτη της είναι απαραίτητη για τη σωτηρία (Η αγία Γραφή... το βιβλίον θαύμα 4).

Η Εκκλησία έπεσε σεαποστασίακατά τον Δ' αιώνα. Όμως υπήρχαν πάντοτε οι εκλεκτοί του Θεού, αν και τα ίχνη τους δεν έμειναν στην ιστορία καθαρά. Από το 1848 οι Χριστάδελφοι «κατέχουν» και πάλι την αλήθεια του ευαγγελίου (Εισαγωγή 13).

Στην αληθινή Εκκλησία των «Αδελφών εν Χριστώ» ανήκουν εκείνοι πού ενώνονται στην πίστη για τη Βασιλεία και στο βάπτισμα «εν Χριστώ» (Εiσαγωγη16).

Το «ευαγγέλιο» της ομάδας αυτής είναιη επανίδρυση του βασιλείου του Ισραήλ, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ και συνάρχοντες τούς δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης και τούς αληθινούς μαθητές του Χριστού.

Ο Χριστός θα έλθει σαν ένας «καινούργιος και ισχυρός Ιουδαίος αρχηγός» και θα νικήσει τούς Ρώσους, πού θα επιτεθούν εναντίον του Ισραήλ. Τότε ο «Φιλάνθρωπος δικτάτορας» θα επεκτείνει την κυριαρχία του, πού θα περιλάβει όλη τη γη. «Η Ιερουσαλήμ θα γίνει το κέντρο της διοικήσεως της θεοκρατίας πάντων των εθνών της γης, πρωτεύουσα του κόσμου... με κυβερνήτη τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό» (Τσέλου, Η αγία Γραφή... το βιβλίον θαύμα 58. Διακήρυξις 17-18. Η ερχόμενη νέα τάξη, 9. 8. 17-19).

 Η κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τούς Εβραίους, πού είναι «ο αγαπητός και εκλεκτός λαός του Θεού», αποτελεί το βασικότερο σημείο, ότι βρισκόμαστε κοντά στη δευτέρα παρουσία του Χριστού (Τσέλου, η αγία Γραφή... το βιβλίον θαύμα 22-26).

Κατά την άπoψη της κίνησηςδεν υπάρχει ο Σατανάς σαν πρόσωπο(Ο Σατανάς της Γραφής, 2-5),ούτε θα προηγηθεί κανένας Αντίχριστος στην παρουσία του Χριστού. Πρόκειται. Για τον ίδιο τον Χριστό, πού οι εκκλησίες θα εκλάβουν για Αντίχριστο!(Η μεγάλη πλάνη. Σύνοψις).

Ο Χριστός θα βασιλεύσει στη γηχίλιαχρόνια. Όμως μετά θα επαναστατήσουν τα έθνη, πού τελικά θα συντριβούν (Προκήρυξις 17-18. 8. 10). Θα ακολουθήσει αιώνια ζωή των ευσεβών και αιώνιος όλεθρος των άσεβών.Αιώνια κόλαση δεν υπάρχει(Ο Σατανάς της Γραφής 2).

Ο όρος κόλαση, σημαίνει «τάφος» στη Γραφή. Ακόμη δεν υπάρχει στον άνθρωπoψυχήμε την έννοια του αθάνατου στοιχείου. Ό όρος στη Γραφή σημαίνει τη βιολογική ζωή (Διακήρυξις 21. 31-36. 42. Χαρούμενα Νέα 54, σ. 7-10. Ο Σατανάς της Γραφής 2).

Για τη σωτηρία είναι απαραίτητη η πίστη, η μετάνοια και το βάπτισμα «εις τον Χριστό», πού είναι «μέσον ενώσεως μετά του Χριστού» και επικύρωση της πίστης στον Χριστό (Υποσχέσεις 6). Ονηπιοβαπτισμόςαπορρίπτεται (Το αρχαίο ευαγγέλιον. Τσέλου, Η αγία Γραφή... το βιβλίον θαύμα 10-11). Οι θλίψεις έχουν στη ζωή παιδαγωγικό χαρακτήρα.

Η κίνηση είναιαντί-Τριαδική. Ο Ιησούς Χριστός είναι «η φανέρωσις του ΕΝΟΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ», δεν είναι η ενσάρκωση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος (Διακήρυξις 21).

Ο Τσέλο, με περισσή αφέλεια διακηρύττει: «Εξυπηρέτηση δωρεάν, ελάτε εν τω οίκω μου να σας πω όλη την αλήθεια... πως θα σωθείτε εσείς και τα παιδιά σας... μην αργείτε, η ώρα είναι... .12 παρά... 1 λεπτό» (Τσέλου, Η αγία Γραφή 15).

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ & ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

π ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

Read more:http://www.egolpion.com/7941F24C.el.aspx#ixzz36hz4mOnx

Αθανάσιος Β. Στογιαννίδης,

Αθανάσιος Β. Στογιαννίδης, Η Διδασκαλία των λατρευτικών συμβόλων της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας στο Μάθημα των Θρησκευτικών. Διδακτική-θεωρητική προσέγγιση με βάση την αναλυτική ψυχολογία, την ερμηνευτική και τη σημειωτική, εκδόσεις αδελφών Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2013 (δεύτερη έκδοση)

Καταχωρήθηκε στις 13 Ιουνίου 2013 από τον/την Μόσχος Γκουτζιούδης

Από την εισαγωγή του βιβλίου

Η εποχή των συμβόλων είναι κυρίως μία μεγάλη πρόκληση για την Παιδαγωγική και μάλιστα την συνδεδεμένη με την ορθόδοξη πίστη και ζωή. Θα αποτολμήσουμε να πούμε ότι ίσως δεν θα υπήρχε καταλληλότερη εποχή να μιλήσουμε στα παιδιά για τα σύμβολα της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας. Και τούτο, διότι σε αυτά αντανακλάται, όπως θα δούμε διεξοδικά στη συνέχεια, το όραμα της Καθολικότητας της Εκκλησίας: το πνεύμα και το σώμα συμμετέχουν από κοινού στο γεγονός της εν Χριστώ μεταμόρφωσης του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ως ενιαία ψυχοσωματική οντότητα βαδίζει μέσα στην Εκκλησία το δρόμο της αγιοπνευματικής εμπειρίας. Δυστυχώς η αλήθεια αυτή πολλές φορές αγνοήθηκε και τη θέση της κατέλαβαν άλλες ευσεβιστικές ή ηθικιστικές αντιλήψεις δημιουργώντας την εικόνα ενός απάνθρωπου – αν όχι αναίσθητου – Χριστιανισμού. «Δεν μπορείς να πετάξεις τις «αισθήσεις» (δηλαδή τις πέντε αισθήσεις) έξω από τον Χριστιανισμό» θα τονίσει με έμφαση ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν. Η σημασία της μετοχής των αισθήσεων στο θρησκευτικό γεγονός είναι κάτι που προσφάτως έχουν επισημάνει και ετερόδοξοι θεολόγοι αναφορικά με το περιεχόμενο της θείας Λατρείας. Το σύμβολο γενικότερα χρησιμοποιείται για να απεικονίσει την ορατή έκφραση μίας αόρατης αλλά υπαρκτής διάστασης. Και αυτό είναι που το καθιστά αναγκαίο μέσο της θείας Λατρείας.

Λαμβάνοντας όλα αυτά τα κοινωνικά και θεολογικά ερεθίσματα καθώς και τις απαιτήσεις των καιρών, εστιάσαμε την προσοχή μας στη διδακτική προσέγγιση των συμβόλων της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας. Αν τα σύμβολα είναι τόσο σημαντικά εκφραστικά μέσα της χαρισματικής εμπειρίας του Σώματος του Χριστού, και αν το Μάθημα των Θρησκευτικών επικεντρώνεται στη μελέτη και στην παρουσίαση της εμπειρίας αυτής ως πρότασης ζωής, τότε τα σύμβολα θα ήταν εύλογο να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του Μαθήματος των Θρησκευτικών.

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να σκιαγραφήσουμε τους βασικούς άξονες, πάνω στους οποίους μπορεί να διεξάγεται η διδασκαλία των συμβόλων της Ορθόδοξης Καθολικής Εκκλησίας στο πλαίσιο του Μαθήματος των Θρησκευτικών, το οποίο διδάσκεται σήμερα στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Βέβαια, όταν αναφερόμαστε στη διδασκαλία του συμβόλου ή των συμβόλων, θα εννοούμε εφ” εξής τη διδασκαλία εκείνη που χρησιμοποιεί τα σύμβολα ως μέσο παρουσίασης της αγιοπνευματικής εμπειρίας της Εκκλησίας. Η γενική «του συμβόλου» είναι, εν προκειμένω, προσδιοριστική και ταυτόχρονα αντικειμενική.